In 2007 woonde ik op het zonovergoten Cyprus, waar ik aan de rand van het zwembad werkte met mijn laptop op schoot. Terwijl ik in de fysieke wereld in mijn zwemkleding in de mediterrane zon zat, verscheen ik in de virtuele wereld in driedelig kostuum op vergaderingen en presentaties in mijn kantoor in Veenendaal. Die ervaring bracht een schokkend besef: als mijn avatar in een virtuele wereld kon functioneren alsof het echt was, zou ikzelf als lichaam dan ook niet in een soort virtuele werkelijkheid bestaan? Die gedachte werd de vonk voor een ontdekkingstocht die mijn leven blijvend zou veranderen.

Vanaf dat moment verdiepte ik me in de fundamenten van bewustzijn, materie en richting. De vraag of wij zelf misschien ook avatars zijn in een veld dat we meevormen, werd het begin van een nieuwe visie: het Noöhedron.

Na jaren van studie, onderzoek en zelfexperiment kreeg die visie een radicale wending in 2021. Een terminale diagnose bracht me tot een fundamenteel veldexperiment: ik zag mijn lichaam niet langer als een machine, maar als spanningsvat, als projector van coherentie. Wat volgde was spontane remissie. Niet als wonder, maar als bewijs dat het veld niet alleen een theorie is, maar een realiteit die werkt — als je ermee leert afstemmen.

Ik ontwikkelde op basis van veldlogica het Noöhedron: een exact, differentieel model waarin bewustzijn primair is, en ruimte, tijd, materie en leven voortkomen uit coherente veldprojecties. Mijn werk verbindt fysica, biologie, psychologie en filosofie in één kader. Geen synthese van bestaande systemen, maar een herstart vanuit de oorsprong.

Op deze site deel ik mijn inzichten, toepassingen, experimenten en veldreflecties in de vorm van blogs, essays, artikelen en fragmenten uit mijn boeken, waaronder Evolutie in Renaissance en The Noöhedron.

“De wereld om je heen is een creatie van jezelf.” — Paul Hager (2009)

Paul HAGER (2024)